OBRONA CYWILNA

Zgodnie z art. 137  ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.04.241.2416 j.t.)

Obrona cywilna ma na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków.

 Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi przeznaczonymi do wykonywania zadań obrony cywilnej są formacje obrony cywilnej.

 Formacje obrony cywilnej tworzą burmistrzowie  - w drodze zarządzenia, uwzględniając      w szczególności: skalę występujących zagrożeń, rodzaj formacji, ich przeznaczenie oraz stan osobowy i organizację wewnętrzną.

 Obowiązek obywateli w zakresie obrony cywilnej polega na odbywaniu:

a)  służby w obronie cywilnej;

b)  edukacji dla bezpieczeństwa;

c)  szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony ludności.

Szczegółowy katalog zadań obrony cywilnej zawiera Pierwszy Protokół Dodatkowy do Konwencji Genewskich z 12 sierpnia 1949 r., dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych, sporządzony w Genewie dnia 8 czerwca 1977 r. (Dz.U. 1992, Nr 41, poz. 175), który Rzeczpospolita Polska przyjęła 19 września 1991 r.

W rozumieniu Protokołu określenie "obrona cywilna" oznacza wypełnianie wszystkich lub niektórych wymienionych niżej zadań humanitarnych, mających na celu ochronę ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych lub klęsk żywiołowych,    i przezwyciężanie ich bezpośrednich następstw, jak też zapewnienie warunków koniecznych do przetrwania.

Są to następujące zadania:

a)      służba ostrzegawcza;

b)    ewakuacja;

c)     przygotowanie i organizowanie schronów;

d)    obsługa środków zaciemnienia;

e)     ratownictwo;

f)     służby medyczne, włączając w to pierwszą pomoc oraz opiekę religijną;

g)    walka z pożarami;

h)     wykrywanie i oznaczanie stref niebezpiecznych;

i)      odkażanie i inne podobne działania ochronne;

j)      dostarczanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzenia;

k)     doraźna pomoc dla przywrócenia i utrzymania porządku w strefach dotkniętych klęskami;

l)      doraźne przywrócenie działania niezbędnych służb użyteczności publicznej;

m)   doraźne grzebanie zmarłych;

n)     pomoc w ratowaniu dóbr niezbędnych dla przetrwania;

o)    dodatkowe rodzaje działalności, niezbędne dla wypełnienia któregoś z zadań wyżej wymienionych, w tym planowanie i prace organizacyjne.

 POWSZECHNA SAMOOBRONA LUDNOŚCI

Osoby posiadające obywatelstwo polskie, zdolne ze względu na stan zdrowia, podlegają obowiązkowi szkolenia ludności w zakresie powszechnej samoobrony.

 Szkolenie ludności w zakresie powszechnej samoobrony ma na celu przygotowanie do samoobrony przed środkami masowego rażenia oraz innymi działaniami nieprzyjaciela.

Osoby posiadające obywatelstwo polskie mogą być zobowiązane do zaopatrzenia się w sprzęt ochrony indywidualnej oraz w inne artykuły i przedmioty niezbędne w razie zagrożenia.

W ramach przygotowania do samoobrony osoby posiadające obywatelstwo polskie mogą być zobowiązane do:

a)     przygotowania ochrony budynku lub lokalu mieszkalnego oraz mienia osobistego                   i indywidualnego;

b)    zabezpieczenia własnych źródeł wody pitnej i środków spożywczych przed zanieczyszczeniem lub skażeniem;

c)     utrzymywania i konserwacji posiadanego oraz przydzielonego sprzętu i środków ochrony;

d)    utrzymywania i konserwacji domowych pomieszczeń ochronnych;

e)     wykonywania innych przedsięwzięć mających na celu ochronę własnego życia, zdrowia          i mienia oraz udzielania pomocy poszkodowanym.